Of dat kwam omdat het Sportcentrum Reyerparc zo verscholen ligt, weet ik niet. Iedereen was ook blij dat Hugo onderweg niet in slaap viel nadat hij al uren onderweg was geweest vanuit de Oostenrijkse alpen die hij, zo gaan de verhalen, op zijn kop heeft gezet. Moet een raar gezicht zijn al die bergen met hun punt in de grond.
Na een korte speluitleg waarbij iedereen braaf "ja" knikte op de vraag of ze duidelijk waren maar dacht "zal wel", werd in twee poules afgetrapt voor de vermaarde titel "Soccersquashkampioen SV Heinenoord 2015". Omdat de tweevoudig titelverdediger, Mike, nu bij SHO speelt, is hij uiteraard uitgesloten van deelname. Dit betekende kansen voor tweevoudig finalist Mitchell, winnaar van het eerste event ooit, Fu-sang en verliezend finalist van vorig jaar Dejan.
Het werden spannende wedstrijden die elk tien minuten duuurde. Sommige echt spannnend met uitslagen van bijvoorbeeld 24-23 (Dejan-Jesper). Andere minder spannnend 34-11 (Mitchell-Joost). In poule 1 was het wel duidelijk. Dejan werd met 8 punten uit 4 wedstrijden poulewinnaar. In poule 2 werd het erg spannend met drie spelers die 8 punten uit 5 wedstrijden haalde. Om een tournooiwinnaar aan te kunnen wijzen besloot de organisatie na democratisch overleg gevolgd door een eenzijdig opgelegd decreet tot het spelen van een halve finale tussen de spelers met 8 punten.
Nog nooit vertoond in de geschiedenis van SV Heinenoord, zelfs niet in de geschiedenis van ons mooie dorp, dat zo mooi aan de oevers van de Maas is gelegen welke glinsterend langsstroomt in de gouden zonnnegloed terwijl staalblauwe ijsvogeltjes zich te goed doen aan verse, net gevangen, stekelbaarsjes die met hun kerserode buikjes door de gorzen zwemmen op zoek naar een gewillige partner met blond haar en..... Enfin, het was voor het eerst dat er meerder spelers van onze vereniging zo dicht bij elkaar zaten in een soccersqaush toernooi.
Fu-sang, voor intimi ook wel Foe, Foetje of Foesie, versloeg in die halve finale Dejan met 15-14 en bereikte daarmee de finale. Die mocht ze spelen tegen Mitchell die Elsio in bedwang kon houden met 15-12. De strijd om de derde plaats werd ruim in het voordeel van Dejan beslist. De finale werd voor een volle tribune gespeeld. een tribune waar zelfs aan de Tienvoet nog een puntje kan worden gezogen. Met leder beklede zetels voorzien van dito kussens waar je heerlijk op kan liggen. Gezien de massa publiek kon er nu alleen gezeten worden. In een strijd over zes minuten streden Mitchell en Fu-sang een heroische strijd. Mitchell nam 'The lead" waarna Foe terug kwam. De punten vlogen over en weer, het publiek ging op de banken (wel schoenen uit). Trainers en staf van de B1 zaten met open mond en kwijlend van een storm aan technische vaardigheden van "hun" spelers met hun neus en tongen tegen het glas van de squashbaan geplakt. Na precies 6 minuten floot de toernooileiding, die moeite had objectief te blijven, af. Stand 11-11. Deze partij verdiende geen winnaar, of beter gezegd twee winnaars. Maar omdat de bekers niet geruild konden worden, een nadeel als je geen factuur hebt, moest er een winnaar komen. twee minuten verlenging. Uiteindelijk kwam Mitchell als nieuwe, kampioen van de baan af, een applaus klaterde van de tribune voor deze gladiatoren van het soccersquash.
